حکومت امام علی

امام علی فرزند ابوطالب در کعبه به دنیا آمد. آن حضرت دوران
کودکی و نوجوانی را در خانهٔ حضرت محمد و تحت تربیت وی به سر
برد. امام علی نخستین مردی بود که به پیامبر اسلام ایمان آورد و همواره
پیامبر را در راه گسترش اسلام یاری داد. شهامت و فداکاری امام علی
و خوابیدن در بستر رسول خدا، سبب شد که پیامبر بدون آسیبی از مشرکان،
مکه را به سوی مدینه ترک کند. دلاوری و شجاعت امیرمؤمنان در جنگ های
دوران پیامبر مشهور است.
امام علی با وجود آنکه شایسته و مستحق جانشینی پیامبر بود، به منظور
جلوگیری از تفرقه مسلمانان سکوت کرد.
در دوران سه خلیفهٔ قبلی، آن حضرت به تفسیر قرآن، تربیت شاگردان
و پاسخ گویی به سؤالات دینی مردم می پرداخت. همچنین ایشان به عمران و
آبادی و احداث نخلستان ها توجه زیادی داشت.
پس از کشته شدن عثمان، مردم دریافتند که جامعهٔ اسلامی

بی سرپرست مانده است. بسیاری از مهاجرین و انصار خواهان بیعت
با علی شدند، اما آن حضرت تمایلی به پذیرش خلافت نداشت.
سرانجام با اصرار زیاد مردم، امام علی منصب خلافت را پذیرفت.
اکثر مهاجرین و انصار به جز تعدادی از اشراف بن یامیه با امام درمسجد مدینه بیعت کردند.