شورش و جنگ علیه حکومت امام علی :

اصرار علی بر عمل به قرآن و سنت پیامبر و اجرای عدالت،موجب مخالفت و دشمنی ریاست طلبان و ثروت اندوزان شد. این گروه چون اطمینان یافتند که امام به دلخواه آنان عمل نخواهد
کرد، به فتنه جویی پرداختند و سه جنگ جَمَل، صِفّین و نَهرَوان را بر آن حضرت تحمیل کردند.
از آنجا که امام علی هيچ گونه تمایلی به جنگ و خونریزی میان مسلمانان نداشت، کوشید از طریق گفت وگو و
نصیحت بیعت شکنان و شورشیان را قانع کند که دست از تفرقه و آشوب بردارند؛ اما شورشیان اقدام به جنگ کردند. امام در
جنگ جمل بیعت شکنان را شکست داد. در صِفّین امام علی به مقابلهٔ با سپاه معاویه رفت و آنها را ظالمین نامید. پایداری
یاران حضرت علی به ویژه مالک اشتر آثار شکست را بر چهرهٔ سپاه ستمگر آشکار ساخت، اما در آخرین لحظات، نیرنگ
عمروعاص مانع پیروزی سپاهیان امام علی شد.